Een fictie verhaal of toch niet?

Het moedernest

 

We hebben de knoop doorgehakt! We gaan voor een natuurlijke zwangerschap. Maandenlang
willen we al zwanger worden, maar ik kon maar niet besluiten of ik mijn kind zelf zou gaan
dragen of toch zou kiezen voor een moedernest. Het leek me aanvankelijk een nogal
kunstmatige oplossing: een zwangerschap is tenslotte iets heel natuurlijks waar elk
vrouwenlichaam in principe op berekend is. Dat moest ik toch ook kunnen? Bovendien sprak
het idee dat mijn kindje na de bevruchting in zo’n kunstbaarmoeder zou worden geplaatst me
allerminst aan. Ook al weet ik dat de moedernesten van tegenwoordig van uitstekende
kwaliteit zijn. Met een zwangerschap geef je je kind toch de beste start, dus waarom niet.
In de zwangerschapsbladen zag ik allemaal advertenties staan van verschillende moedernest
fabrieken. In de daaropvolgende weken bleef het bewuste lijstje door mijn hoofd spelen. Ik
voelde weinig voor alle genoemde zwangerschapskwalen en het idee dat een zwangerschap
mijn figuur zou kunnen ruineren sprak me evenmin aan. Bovendien wist ik dat mijn man zich
zorgen maakte of de zwangerschap wel goed ging verlopen en dat we nog wel konden gaan en
staan waar we heen willen op elk moment van de dag. Het argument dat een zwangerschap
gratis is, vond ik wel aantrekkelijk maar mocht van mij niet de doorslaggevend zijn. Het ging
tenslotte om de gezondheid van ons kind. Ik besloot op een verjaardag de meningen van een
aantal moeders eens te peilen. Het bleek een emotioneel onderwerp te zijn. Een moeder
vertelde dat ze de eerste 2 maanden zo vermoeide zwangerschap had gehad en was
overgestapt op een moedernest. Met haar dochter ging het prima. Een andere moeder was te
mager en de huisarts had haar een moedernest geadviseerd zodat ze even kon aansterken. Je
kindje is gebaat bij een blije, ontspannen moeder zei hij. Je moet voor jezelf kiezen. Je hebt je
kind toch zes maanden zwangerschap meegegeven, dat is mooi meegenomen.
De enige zwangere vrouw in het gezelschap hield zich afzijdig, maar tegelijkertijd straalde ze
een kalmte en zelfverzekerdheid uit die diepe indruk op me maakten. Bij het weggaan nam ze
me even apart en fluisterde me toe: “laat iedereen maar kletsen” volg je gevoel, dan neem je
vanzelf de juiste beslissing. Op dat moment wist ik het: ik kies voor een natuurlijke
zwangerschap.
Bij het bestuderen van wetenschappelijke onderzoek over moedernesten, bleken deze allerlei
risico’s voor de gezondheid op te leveren. ( niet alleen voor ons kind, maar ook voor mij!).
waarom had niemand mij verteld dat een kunstbaarmoeder leidde tot een verhoogd risico op
allergie, eczeem, diabetes mellitus, astma, spijsverteringsstoornis, wiegendood, diarree,
hersenvliesontsteking, infecties aan de ademhalingswegen, bepaalde vormen van kanker en
nog veel meer aandoeningen? Dat was de informatie die ik nodig had om mijn beslissing te
nemen.
Ik ben nu acht maanden zwanger. Het gevoel dat mijn lichaam een heel nieuw wezen aan het
produceren is, dat is onbeschrijfelijk en overweldigend. Ik ben trots op mijzelf, op mijn
lichaam en mijn kind. Mijn man vertelt aan iedereen die het maar horen wil dat ik mijn kind
zelf draag. Ik lach om de complimenten die ik krijg omdat ik ‘het zo lang volhoud’. Ik geniet!
En als ze me vragen of ik denk borstvoeding te gaan geven, antwoordt ik met een stralende
glimlach: ‘Natuurlijk!.

Inmiddels voed ik onze zoon al 7 maanden.

Meer info en of voorbereiding? Neem gerust contact op.